Het was met name de generatie jongeren die het initiatief genomen heeft tot het organiseren van een benefiet ontbijt voor de jonge slachtoffers in Jemen in de Fatih Cami moskee in de Wilgestraat en / of Rietstraat.

De ingang aan de Rietstraat wordt voornamelijk door mannen gebruikt en die aan de Wilgestraat door vrouwen.

De moskee bestaat uit twee lange smalle lokalen.

• 

• 

Het is voor ons niet-moslims altijd even wennen wanneer je gevraagd wordt je schoenen uit te doen. Het ontbijt was prima verzorgd en ook uitstekend georganiseerd. Bij binnenkomst kreeg je een bordje met verschillende soorten broodjes, daarmee liep je langs een buffet en kon je opscheppen wat je wilde. Het woord ontbijt dekte hier niet echt de lading. Wij zouden dit brunch genoemd hebben. Je kon kiezen uit salades, verse tomaten, komkommer, kaas, vleeswaren, olijven, eitjes, fruit… en een kommetje soep.

Het bestek en de servetjes lagen klaar op de tafels en er werd rondgegaan met koffie, thee en water. Ik was niet de enige vrouw zonder hoofddoek, maar (ik veronderstel) wél de enige die geen Turks sprak. Voor mijn tafelgenoten vormde dit geen probleem, die schakelden moeiteloos over op feilloos Nederlands. Op mijn vraag of de moskee speciale contacten heeft met Jemen legden ze uit dat ze het geld niet rechtstreeks naar Jemen sturen, maar via een betrouwbare hulporganisatie.

Verder was ik nieuwsgierig naar de verhuisplannen van de moskee. De twee panden waar ze nu zijn gevestigd, zijn verkocht aan de Soedanese Gemeenschap. Over de vorderingen van de bouwplannen van het Tractebel gebouw waren ze pessimistisch. Het duurt erg lang en er zit weinig vooruitgang in het dossier.

Hoeveel mensen er ontbeten hebben, valt moeilijk te schatten, omdat er constant nieuwe mensen binnen kwamen, maar ik schat toch zeker 200.

Ze vertrouwden me nog toe dat het eigenlijk verboden is om in een gebedsruimte te eten. Een gebedsruimte moet vlekkeloos proper zijn. Omdat ze geen andere ruimte tot hun beschikking hebben, werd het toch toegestaan onder voorwaarde dat ze de ruimte volledig kuisen en tip-top achterlaten.

Zo 23 december | Fatih Cami Moskee |Wilgestraat 10 | 09u30 – 12u30 | 7 €

Robert McVitie was in 1830 de oprichter van koekjesfabrikant McVitie. Hij had een grote fabriek in zuid Edinburgh (Schotland). In 1875 fuseerde het met Charles Edward Price tot McVitie & Price. De fabriek in Edinburgh hield stand tot 1969 waarna de productie werd overgebracht naar Engeland.

In 1892 begonnen ze met de productie van hun beroemde ‘digestives’. Ze dachten dat de toevoeging van natriumbicarbonaat de spijsvertering verhoogde. Dit blijkt niet het geval te zijn en dat staat op de verpakking vermeld.

Het koekje wordt gebakken uit een mengsel van ‘wheat’ (tarwe) en ‘wholemeal flour’ (volkoren bloem). Het heeft een kruimelige zandtaart achtige structuur en is in Engeland het populairste koekje om in de thee te soppen.

Het koekje heeft een deel van zijn populariteit te danken aan The Fab Four. Toen de Beatles opnames aan het maken waren voor de lp Abbey Road, pikte Yoko Ono een digestive uit het pakje dat George Harrison had meegebracht. Harrison begint te mopperen en tot slot bemoeide John Lennon zich met het gekibbel, terwijl de microfoons aan stonden.

Sinds november 2014 maakt het bedrijf deel uit van het Turkse consortium Yildiz. De koekjes worden wel nog in Engeland gebakken.

McVitie’s | Turkse Market | Wondelgemstraat 58 | 400g | 2,49 €